LOCALARCHITECTURE uit Lausanne heeft een nieuw gebouw ontworpen voor de campus van de Rudolf Steiner School in het nabijgelegen Zwitserse stadje Bois-Genoud, waarbij gebruik is gemaakt van een slimme combinatie van hout, metselwerk en beton.
Het paviljoen voldoet aan de behoeften van de school door flexibele, toegankelijke ruimtes te bieden. In het ontwerp zijn natuurlijke materialen verwerkt en het sluit aan op de buitenruimtes, wat de onderwijsfilosofie van de school weerspiegelt, die harmonie met de natuurlijke omgeving benadrukt. Het compacte, duurzame ontwerp van het gebouw biedt efficiënte, functionele ruimtes voor leren en gemeenschapsactiviteiten, met de nadruk op bruikbaarheid, flexibiliteit en een verbinding met de natuur.
Het twee verdiepingen tellende gebouw heeft een subtiele knik in de plattegrond en heeft een met hout beklede gevel, met donker geraamte ter ondersteuning van een uitkragend dak en een balkon dat wordt vastgehouden door trekstangen. Het gebouw ligt tegenover het centrale gedeelte van de school en fungeert als een buffer die de campus beschermt tegen lawaai en visuele afleiding veroorzaakt door de nabijgelegen snelweg en hoogspanningsleidingen.
Het nieuwe gebouw vervangt een verouderd paviljoen dat niet kon worden gerenoveerd en heeft een vergelijkbaar circulatiesysteem met een hellingbaan en buitentrap voor gemakkelijke toegang. Beide verdiepingen hebben een gelijkvloerse ingang, die de parkeergarage en de binnenplaats direct met elkaar verbindt.
De architecten beschrijven het omgekeerde dak van het gebouw als een overgang van noord naar zuid, waardoor bezoekers van buitenaf welkom zijn. Dit concept komt overeen met de principes van antroposofische architectuur, die beïnvloed is door de ideeën van de Oostenrijkse filosoof Rudolf Steiner. Hij geloofde dat architectuur in harmonie moest zijn met zowel de kosmos als de menselijke natuur.
De structuur bestaat uit een flexibel houten geraamte en accordeonachtige bakstenen muren. Klaslokalen zijn gerangschikt in een zeshoekige lay-out in plaats van het conventionele parallelle ontwerp, wat een vloeiende beweging door het gebouw bevordert. De lokalen zijn zo gepositioneerd dat ze zonlicht en uitzicht vanuit het zuidoosten en zuidwesten vangen, wat de verbinding met het omringende landschap versterkt.
Een hangend balkon op de eerste verdieping kijkt uit over de binnenplaats, terwijl grote dakranden een naadloze interactie creëren tussen binnen- en buitenruimtes. Door het compacte ontwerp kunnen de buitenruimtes aan beide zijden van het gebouw functioneren als verlengstukken van de klaslokalen, wat de nadruk van de school op leren in de buitenlucht en nauwe betrokkenheid bij de natuur ondersteunt.
Built with passive energy and bioclimatic principles, the structure is designed to minimize environmental impact. Local materials, such as Swiss wood and mud bricks, were chosen to reduce the building’s embodied energy. Inside, untreated spruce panels avoid the use of chemical paints, while the exterior is clad in weather-resistant Swiss larch. Glazed facades on the east, south, and west sides serve as passive solar collectors, warming the interiors naturally. The eaves provide shade in summer, and nearby trees contribute to climate regulation.
De integratie van het gebouw in het landschap omvat een waterbeheersysteem dat regenwater via open paden over het terrein leidt. Regenwater dat wordt opgevangen in de centrale dakvallei wordt op twee punten aan de oost- en westgevels afgevoerd naar infiltratiekanalen of geabsorbeerd in de grond. Dit systeem ondersteunt een bredere strategie voor het beheer van afvloeiend water en het bevorderen van een duurzame interactie met de omgeving.
Bij het project was de gemeenschap sterk betrokken: leerlingen, ouders en buurtbewoners namen deel aan verschillende aspecten van de bouw. Leerlingen en ouders werkten samen met leerling-metselaars om de Terrabloc stenen voor de belangrijkste binnenmuur te leggen, terwijl een zelfbouwinitiatief hielp bij de bouw van het schuurtje. Leden van de gemeenschap namen ook deel aan het schilderen van een aantal gipsen scheidingswanden, waardoor er een diepere band ontstond tussen de schoolgemeenschap en het nieuwe gebouw.
