Het project omvat de renovatie van een huis dat geniet van het unieke uitzicht op de kustlijn in het natuurpark Garraf. Het belangrijkste concept draait om een reeks vragen: Hoe kan architectuur uitnodigen tot contemplatie van de zee, de lucht en de natuur? Hoe kunnen we mensen weer in harmonie brengen met hun natuurlijke omgeving? Hoe kunnen we het landschap inkaderen en het veranderen in een reeks foto's binnen een huiselijke ruimte?
Het voorstel omvat de Japanse ontwerptechniek Shakkei, wat "geleend landschap" betekent, waarbij het externe landschap van de tuin wordt geïntegreerd om er deel van uit te maken. Vanaf het begin is het huis ontworpen als een bewoonbaar uitkijkpunt.
Structuur, programma en duurzaamheid:
Oorspronkelijk werd het huis alleen op de bovenverdieping bewoond, met een sterk gecompartimenteerde indeling bestaande uit gangen en kamers die nauwelijks met elkaar of met het exterieur verbonden waren. De begane grond was een onafhankelijke ruimte met een gebrek aan natuurlijk licht en ventilatie door de aanwezigheid van een natuurstenen muur met beperkte openingen naar buiten.
De eerste ingreep bestond uit het strippen van de bestaande schil en structuur, het herstellen van het keramische dak en het slopen van de binnenwanden. Het ontwerp maakt gebruik van de oorspronkelijke structuur, die bestaat uit een reeks dragende muren in de lengterichting, gericht op het zuiden en het uitzicht, om een poëtische architectonische taal te creëren die een flexibel programma mogelijk maakt. In het daggedeelte op de bovenste verdieping bevat de eerste travee de studeerkamer, de tweede het terras, de eethoek en de keuken, en de derde de woonkamer, trap, badkamer en speelkamer. Op de begane grond bevatten de eerste en tweede travee het portaal, de hal, de ouderslaapkamer en de badkamer, terwijl de derde travee twee slaapkamers, een badkamer, de trap en een wasruimte herbergt.
De tweede fase bestond uit het maken van nieuwe openingen met structurele verstevigingen in zowel de gevel als de dragende binnenmuren, om de drie traveeën met elkaar en met buiten te verbinden. Deze operatie resulteerde in grote ramen en binnendorpels, waardoor vier transversale circulatieassen ontstonden die een groter gevoel van visuele ruimtelijkheid geven en tegelijkertijd de dwarsventilatie bevorderen. De nieuwe zichtlijnen strekken zich uit over het hele huis, van het interieur tot de zee en de bergen, en bevorderen een naadloze stroom van drempels en kamers die verbonden zijn met het landschap. Het project optimaliseert de energie-efficiëntie van het huis en verbetert de natuurlijke lichtstroom naar de diepste delen van het interieur, waarbij ook gebruik wordt gemaakt van de thermische inertie van de stenen muren.
De omlijsting van het landschap:
Het ontwerp presenteert een constructieve, esthetische en functionele beslissing gericht op het creëren van een eenvoudige en uniforme architectonische taal die de ruimte een nieuwe identiteit geeft. Het raam en de deur zijn opgevat als een verenigd element: een onzichtbare drempel die twee ruimtes zowel verbindt als scheidt, een tussenruimte die het Japanse concept van ma benadrukt, een leegte waar licht, lucht en mensen doorheen gaan. De opeenvolging van houten kaders, gevormd door massieve kastanjehouten stroken, benadrukt het uitzicht op het landschap. Deze nieuwe compositie van kaders, waarin de natuur de hoofdrol speelt, speelt met verschillende vlakken en verhoudingen om een nieuw abstract landschap te genereren.
De witte plafonds en muren contrasteren met de aanwezigheid van hout en de omringende natuur en versterken de helderheid van het interieur. Het samenspel van houten schuifdeuren, in harmonie met de lange horizontale stroken die de rails ondersteunen, is geïnspireerd op de structuur van de Japanse schuifpanelen die bekend staan als fusuma. Deze elementen, gecombineerd met de houten vloeren en op maat gemaakte meubels, zorgen voor een warme huiselijke sfeer.
De aanwezigheid van planten is bedoeld om de vegetatie buiten uit te breiden naar een nieuwe natuurlijke binnenomgeving. Op deze manier is het project een kans om mensen dichter bij hun oorspronkelijke staat van verbondenheid met de natuur te brengen. De dualiteit tussen levende en dode materie; het groen van de alpendennen in contrast met het hout dat ooit de kastanjestammen vormde. Een landschap tussen het organische en het abstracte, waarbij de grenzen tussen binnen en buiten vervagen. Een nieuw landschap vol rust en harmonie, waarin de interactie van licht een poëtische rol speelt.
Architect: Roman Izquierdo Bouldstridge
Location: Sitges, Barcelona
Area: 296 sqm
Construction year: 2023-2024
Photography: José Hevia
